“Vroeger waren dominees opiniemakers, die rol is nu overgenomen door columnisten, cabaretiers, schrijvers, journalisten, politici en wetenschappers. Zij ontmaskeren, houden de boel bij elkaar en zeggen hoe het zit”. Dat vindt Abeltje Hoogenkamp. Zij is als stadspredikant verbonden aan de Protestantse Kerk Amsterdam en ze bedacht dat het spannend zou zijn om mensen met ‘bewezen preekpotentie’ te vragen een kansel in een kerk te beklimmen. Niet om een lezing te houden, maar om voor één keer de beproefde vorm van een kerkdienst te volgen. Om te zingen, te lezen, te bidden en te collecteren. De spraakmakende mensen die meedoen aan het project worden niet uitgekozen om hun geloofsovertuiging of kerkelijkheid, maar omdat ze zich op een onverwachte en dappere manier in het publieke debat mengen.

Hoe kom je op het idee leken op de kansel te vragen?
"'De Preek van de Leek' is het resultaat van een slapeloze nacht. Ik lees de columns van Bas Heijne in de NRC van zaterdag altijd met veel plezier. Eigenlijk waren die columns al een preek van de zaterdag voor me. Heijne zet het rumoer van de tijd in de juiste verhouding. Er zijn meer van die mensen. Die nacht dat ik wakker was dacht ik: dat zijn mijn predikanten, met hun scherpte, moed en tegendraadsheid. Zij hebben een buitenstaanderperspectief, maar ze zijn ijzingwekkend helder in wat ze je voorhouden. Vroeger waren er predikanten die zo functioneerden. Zij waren gesprekspartners voor decisionmakers. Het is belangrijk als de kerk iets terugwint van die rol."

Goh, bijzonder hoor ik, een moslima op de kansel, dat is apart! Hoezo: moslima? Kennelijk behoor ik door mijn achtergrond niet tot een waardevrije categorie; alle negatieve beelden over de islam krijg ik er sinds een paar jaar gratis en voor niets bij.